Wieś Syrynia istniała już w XIV wieku – wynika to z dokumentu pochodzącego z roku 1303. W roku tym konsekrowany był kościół parafialny w Lubomii, do którego przyłączono także Syrynię; z tym, że mieszkańcy tej wsi musieli dawać dowolne daniny proboszczowi lubomskiemu.
W dwa lata później, w 1305 roku wybudowano także kościół w Syryni. Zbudował go z polecenia biskupa wrocławskiego Henryka proboszcz raciborski, ks. Gyzler pod nazwą Major Syryna. Kościół został poświęcony czci św. Michała Archanioła.
W 1305 należała Syrynia do księstwa raciborskiego. W roku 1482 przeszła na dożywocie księżnej wdowy Magdaleny. Po wymarciu linii książąt piastowskich na Raciborzu, pozostała przy księstwie, lecz w roku 1572 przeszła w drodze zastawu do właściciela Kędzierzyna i Raszczyc, szlachcica Wacława Reisewitza. Tenże Reisewitz nabył później Syrynię wraz z Lubomią, Bukowem i Nieboczowami za 40.300 talarów.
W roku 1595 naliczono w Syryni 30 gospodarzy i 2 chałupników, uprawiających dla siebie ogółem 33 l /2 włók ziemi. W roku 1532 wieś Syrynia miała także niemieckich osadników. Rozwój wsi musiał być stosunkowo pomyślny. W roku 1815 wieś wraz z kolonią Dąbrowy liczyła 11 posiadłości gospodarskich, 21 posiodłaczych, 16 zagrodniczych i 82 chałupniczych, które obejmowały 1619 mieszkańców.
W roku 1879 wybudowano szosę przez Syrynię na granicę Pszów Doły. W 1925r. zaczęto budować kolej z Bluszczów do Brzezia. W 1921r. należała wieś Syrynia do powiatu raciborskiego, a po przyłączeniu Górnego Śląska do Polski do powiatu rybnickiego.
W roku 1923 utworzył się w Syryni komitet budowy nowego kościoła pod przewodnictwem naczelnika gminy Kłoska, który udał się do Kurii Biskupiej do wczesnego biskupa Hlonda, prosząc go o utworzenie osobnej parafii. Ks. Biskup przyrzekł odłączyć Syrynię od Lubomii i utworzyć osobną parafię. Już w tym samym roku 1923 biskup posłał pierwszego proboszcza ks. Teodora Moca do Syryni.
W roku 1925 rozpoczęto budować nowe probostwo i zakupiono ziemię pod budowę nowego kościoła.
W 1934r. – 27 sierpnia rozpoczęto budowę nowej świątyni pod przewodnictwem ks. proboszcza Filipa Bednorza. Poświęcenie kamienia węgielnego odbyło się 30-go września 1934 r. przez kanonika Mikołaja Knosałę z Pszowa, Budowę rozpoczął polier murarski Alojzy Zuzok z Rogów. Dalszą budowę oddano budowniczemu Walentemu Muciejkowi z Pszowa. Świątynię budowano 2 lata.
2 lutego 1936 r. wciągnięto na wieżę krzyż, który ufundował Alojzy Pawełek. Poświęcenie dzwonów odbyło się 5-go kwietnia 1936 r.
Poświęcenie kościoła p.w. św. Antoniego odbyło się 4 października 1936r. przez kononika ks. Knosałę. Konsekracji nowej świątyni dokonał 13 czerwca 1937 r. ks. Biskup Bieńek.
Kościół został zbudowany z ofiar i składek złożonych przez ludność. Część też ofiarowała Kuria Biskupia. Tabernakulum oraz lichtarze do głównego ołtarza ufundował Frydrych Wincenty. Górnicy pracujący na kopalni Anny w Pszowie ufundowali boczny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa. Drugi boczny ołtarz ufundowały Niewiasty Matki Boskiej. Figurę św. Izydora, patrona rolników, ufundował oberżysta Jan Bugla. Figurę św. Józefa ufundował mistrz rzeźnicki Augustyn Kasza.
W sierpniu 1938r. stary, drewniany kościółek został przeniesiony do Katowic i umieszczony w Parku Kościuszki.
Na podstawie:
www.parafia.syrynia.pl